ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΕΥΚΙΟ ΚΟΥΙΝΤΙΟ ΚΙΓΚΙΝΑΤΟ

.




Οι επικείμενες εκλογές την Κυριακή της 6ης Μαίου 2012, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι έχουν ανάγκη στόχευσης σε δύο κατευθύνσεις του κοινωνικού μέλλοντος.
Η πρώτη στόχευση αφορά την οριστική και αμετάκλητη εκκαθάριση του παλαιού πελατειακού συστήματος δημόσιας διοίκησης και Πολιτικών που έχουν επιφέρει τα δεινά του σήμερα. Η δεύτερη και σημαντική αφορά στην μακρο- πολιτική γεωγραφία της πατρίδας μας μέσα σε ένα ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτό τον συνδυασμό των στοχεύσεων με το σώμα ενός αθλητή που οφείλει να επιλέξει την νηστεία για την κάθαρση του από τις τοξίνες και στην συνέχεια με υγεία να ξεκινήσει την ενδυνάμωση του για να επιτύχει τους στόχους.

Η Ελλάδα λόγω της ιστορικά εξελισσόμενης γλώσσας της και του γεωγραφικού τόπου της με την συνεχή ιστορία στους αιώνες, είναι το καταλληλότερο δείγμα για την διεξαγωγή αυτού του κρίσιμου πειράματος που συντελείται σήμερα.
Κάποια στιγμή νόμισα ότι η μεθόδευση τούτη από το διεθνές κεφάλαιο γίνεται για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Αυτό όμως (σκέφτομαι) ήταν ένας επιμέρους στόχος, αλλά όχι το πραγματικό ζητούμενο του πειράματος.
Θα πρέπει να ξέρουν οι αναγνώστες, ότι τα πράγματα στον σχεδιασμό της μακρο-πολιτικής δεν εξαντλούνται σε ανάλυση του παρόντος και των κοινωνικό-πολιτικών συνθηκών που επικρατούν. Οι πολύ σοβαροί αναλυτές της ακμάζουσας Αμερικής, ως υπερδύναμη που είναι, κάποτε ανέλυσαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο αναζητώντας τις αντιστοιχίες μεταξύ της Σοβιετικής ένωσης και της Σπάρτης, μια και η νίκη των Σπαρτιατών δεν βόλευε καθόλου την Αμερικανική στόχευση η εκδοχή ως επικράτηση των αντιπάλων.

Ο κάθε «Έλληνας» είναι μια προσωπικότητα που εν δυνάμει έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη. Αυτό δεν είναι τυχαίο αν το συγκρίνουμε με την ασιατική κοινωνιολογική συμπεριφορά των πληθυσμών. Αυτή η ιδιομορφία τον καθιστά ανυπάκουο, ευφυή, μη συνεργάσιμο, αλλά και όταν χρειαστεί ήρωα ανιδιοτελή. Το ότι ήταν πάντα "λαμόγιο" ο Έλληνας τον οδήγησε να στεριώσει την φιλοσοφία που παρήγαγε ήθος ώστε να εξισορροπήσει αυτό το πηγαίο και σπουδαίο χαρακτήρα του.
Τα ίδια με τον μέσο Έλληνα μιμούνται και τα κράτη με τις εξουσίες, όμως δεν θα ήθελαν με τίποτε να τα εφαρμόζουν και οι υπήκοοι τους. 
Δηλαδή ο Έλληνας διαθέτει ένα κράμα ιδιοτήτων που είναι δυσνόητο στην γραμμική σκέψη όσων θέλουν να καταστρώσουν προγράμματα ελέγχου της παγκόσμιας εξουσίας. Σε ασιατικούς λαούς έχουν κάνει στο παρελθόν πειράματα και ένα από αυτά ήταν (επί Κορασόν Ακίνο) η φυλετική, θρησκευτική και πολιτισμική διάλυση των Φιλιππίνων. Όμως το ότι υπήρξε σε ασιατική κουλτούρα η εφαρμογή, καθιστά το αποτέλεσμα αδύναμο προς παγκόσμια αξιοποίηση. Το κέντρο όλων των κυρίαρχων αντιθέσεων μα και των συνθέσεων της ιστορίας του Κόσμου ήταν και είναι τα Βαλκάνια και ειδικότερα η Ελληνίς Μεσόγειος.

Η αντίδραση και ο επανακαθορισμός των βεβαιοτήτων που έχουν οι πολίτες μιας χώρας όπως η Ελλάδα (επάνω στις σχέσεις τους), είναι ένα από τα ζητούμενα του πειράματος της μακρο-πολιτικής.
Οι θρησκείες πλέον έχουν παγκόσμια εκπέσει, αν και κρατούν ακόμη ένα κοινωνικό ισχυρό προφίλ, αλλά δεν αποτελούν αξιόπιστους πυλώνες για να στηριχθεί ο μελλοντικός παγκόσμιος έλεγχος. Την δουλειά τους την τελείωσαν προ πολλού στην Ευρώπη και η παγκόσμια όσμωση των ασιατικών θρησκειών προβλέπεται να αλλοιωθεί στα προσεχή εκατό χρόνια. Υπάρχει παράλληλα μια τεράστια αναζήτηση της νέας θρησκείας που όμως δεν είναι σίγουροι οι σχεδιαστές ότι θα είναι ίδια με τις προηγούμενες. Ένα σύμπλεγμα της Ελληνικής «ιστορικής» μυθολογίας με τις ανατολικές δοξασίες δουλεύεται εργαστηριακά στον κόσμο για να πετύχουν την νιρβάνα της ομοιομορφίας των πληθυσμών του μέλλοντος.

Σήμερα ο Πολίτης της Μεσογείου που βρίσκεται υπό την «εργαστηριακή» πίεση της ανέχειας βάσει της προηγούμενης ευζωίας που είχε ως εμπειρία, καλείται να επιλέξει στο ερώτημα αν μπορεί να υπερβεί τους νόμους της «φάρμας» που τον εκτρέφουν ή θα ζητήσει απλώς καλύτερες συνθήκες «σταυλισμού» του.
Η επιλογή να επαναδιαπραγματευτεί ο πολίτης την δομή του οργανωμένου κράτους του και σαφώς του Συντάγματος που το διέπει, είναι το πλέον απευκταίο για τους επιστήμονες του πειράματος και μάλιστα έχουν λάβει όλα τα μέτρα τους εδώ και τριάντα χρόνια για να καταστήσουν ανιστόρητες και αγράμματες τις γενιές που εξέθρεψαν. Δεν είναι καθόλου τυχαία η αλυσιδωτή (ιστορικά) νομοθετική πρακτική εξαφάνισης της πρωτογενούς παραγωγής στην Ελλάδα, ούτε η αποδυνάμωση του εκπαιδευτικού συστήματος αποσύροντας ακόμη και την αρχαία γλώσσα.
Είναι λυπηρό αν ανακαλύψουμε στο μέλλον ότι συγκεκριμένες πολιτικές οικογένειες έκαναν «δουλειά» διατεταγμένης υπηρεσίας σε μακρο-πολιτικούς σχεδιασμούς των αφεντικών που τους έδιναν τις προϋποθέσεις εκλογής τους. Η δική τους διαφθορά ήταν απλώς η παράπλευρη ωφέλεια για τις υπηρεσίες αυτές.

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί σήμερα, θα πρέπει να πείσουμε μέσα από την πολιτική μας στάση τους «επιστήμονες» της υψηλής πολιτικής γεωγραφίας του Πλανήτη, ότι όπως στην Ρώμη κατά το παρελθόν,  δεν γίνεται αντίστοιχα και σήμερα να υπάρξει καμία εξέλιξη αν δεν απελευθερωθεί η «παγκόσμια» Ελληνική σκέψη. Το διακύβευμα του ορυκτού πλούτου είναι λυμένο διαχειριστικά και δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση ελπίδας να περιέλθει σε εκμετάλλευση στην αδύναμη Ελλάδα. Η ουσία είναι πως σαν διαπιστώσουν ότι έχουμε την δυνατότητα να ανατρέψουμε τον φόβο σε δημιουργική ανοικοδόμηση, τότε θα σπεύσουν να τροφοδοτήσουν με ευμάρεια αυτή την γεωγραφική γωνιά. Οι θεωρίες που θέλουν να απομονωνόμαστε από τον κόσμο της Δύσης σαν δεν αποδώσουμε τα τοκογλυφικά δάνεια, ανήκουν στην οικογένεια υπαλλήλων της διασποράς του φόβου, ο οποίος είναι απαραίτητη συνθήκη του πειράματος.

Στην περίπτωση που ο λαός θα επιδείξει φόβο και υποταγή στη μοίρα του, να είστε σίγουροι ότι θα έχουν και συνέχεια του πειράματος και ουκ έστι τέλος στα πορίσματα που θέλουν να έχουν οι αρμόδιοι…

Η αντιπροσώπευση της Δημοκρατίας με χαμηλής πνευματικής αξίας Πολιτικούς θα πρέπει να φύγει τελείως από την κουλτούρα των ψηφοφόρων και να καταλάβουν επιτέλους ότι το ατομικόν είναι ιδιοτελές και το κοινωνικόν είναι Πολιτικόν…
Ας διαλέξουμε λοιπόν πνευματικές αντιπροσωπεύσεις μέσα από τα κόμματα που δεν θα έχουν τον αυτισμό της ιδεοληψίας ότι γνωρίζουν την αλήθεια, και παράλληλα ας απομονωθούν όλοι αυτοί που διέσπειραν τον φόβο θεωρώντας ότι θα είναι για πάντα στην εξουσία. Ο δικομματισμός πρέπει να πέσει ηχηρά διαλύοντας αυτές τις αντιλήψεις για πάντα.
Την επόμενη μέρα βέβαια θα έχει πολύ δουλειά … και όποιος δεν δεχθεί από τους πολιτικούς σχηματισμούς να σηκώσει τα μανίκια και να δουλέψει για την ανοικοδόμηση της οικονομίας, ας απομονωθεί δια παντός.

Μας αναπτύσσουν ψευδώς αντιλήψεις που διαχωρίζουν τον κόσμο σε αριστερή και δεξιά αντίληψη. Αυτό είναι ένα ψευδές ιδεολόγημα μια και κρύβονται πίσω του συμφέροντα ατομικά και ομαδικά. Η ανθρωπότητα υπήρξε πολλές χιλιάδες χρόνια πριν της βάλουν αυτή την στάμπα διαχωρισμού. Θα έλεγα ότι μοιάζει με αυτή που έχουν τα κρέατα εισαγωγής σε αντιπαραβολή με τα εγχώρια… Σε άλλο σημείο βρίσκονται οι διαφορές του ήθους και της στόχευσης των πολιτειών, αλλά όλα τούτα τα έχουν αφαιρέσει συστηματικά από την Παιδεία που ενοχλεί γιατί φτιάχνει σκέψεις ελεύθερες και όχι οπαδών.
Σε όλο το φάσμα των σκεπτόμενων Ελλήνων υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, αλλά η αδυναμία να συνδυάσουν τις δημιουργικές τους αντιθέσεις φέρνει αυτό το αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα.
Ανώριμοι λαοί από την εξασθένιση της παιδείας τους, όπως ο δικός μας, έχουν έντονη ανάγκη ενός Ηγέτη. Αξιοποιώντας αυτή την ιδιομορφία οι προηγούμενοι σχεδιαστές του παγκόσμιου γεωγραφικού – πολιτικού – χάρτη βοήθησαν στην ηγετική παρουσία των δύο κυρίαρχων προσωπικοτήτων της πρόσφατης ιστορίας μας. Μιλώ για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και σαφώς τον περισσότερο ύποπτο Ανδρέα Παπανδρέου. Βέβαια το πείραμα δεν έδωσε αποτελέσματα στη συνέχεια αξιοποιώντας τους συνώνυμους γόνους, μια και τα υβρίδια πάντα δεν έχουν τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Το μέγα ερώτημα σήμερα είναι αν θα αντέξουμε ως λαός ένα ακόμη Ηγέτη που δεν θα συμπεριφερθεί με την καθαρότητα του Λεύκιου Κουίντιου Κιγκινάτου της Ρώμης (1) που έμεινε στην ιστορία για την απλότητα και την προσήλωση του στους Δημοκρατικούς Θεσμούς.
Δεν αντέχει πλέον η συναισθηματική μνήμη ενός λαού προδοσίες όπως αυτές που διέπραξαν οι τελευταίοι ηγέτες και σαφώς οι χαμηλότερης αξίας απόγονοι τους.

Αν παρατηρήσετε σωστά την πολιτική γεωγραφία, θα δείτε ότι αυτή η κυοφορία του Ηγέτη βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν θα ήθελα να τον κατονομάσω, μια και ο καθένας που έχει κριτήριο θα τον ανακαλύψει. Πάντως θα έλεγα πως αν δεν του ζητηθεί να έχει το κεφάλι του συνέχεια επάνω στον πάγκο του χασάπη, δεν θα έπρεπε να εμπιστευθεί ένας λαός κανένα που διεκδικεί ως τζάμπα μπάγκας την ηγετική ταυτότητα.
Τέτοιοι πέρασαν πολλοί και γέλασε ο κάθε πικραμένος σαν κλωτσούσαν μπάλες ή ανέβαιναν επάνω σε κανό η ποδήλατα. Τα θλιβερά τους ονόματα θα τα ξέρουν στο μέλλον τα παιδιά μας μια και συνέδεσαν το όνομα τους με την ιστορία του Ηρόστρατου (2).

Ας ψηφίσει ο Λαός που σαφώς δεν είναι Κυρίαρχος και ούτε Σοφός, και αν θελήσει θα κατακτήσει μέσα από συνειδητούς αγώνες την συνύπαρξη του με το διεθνές στερέωμα, τότε θα έχει αποκτήσει μια μικρή Σοφία για να μετονομάσει τη χώρα του από Μπανανία υποτελών σε Ελλάδα των υπέροχων σκεπτόμενων.
Ας μετατρέψουμε  την πολιτική σκέψη σε σχέσεις ανθρώπων και τότε θα δούμε θαύματα που δεν χρειάζονται Θρησκείες και αντιπροσώπους αυτών για να νιώσουμε όμορφα.


Υ.Γ Πληροφοριών

(1) Λεύκιος Κουίντιος Κιγκινάτος
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82

«Τη μέρα των βουλευτικών εκλογών να θυμάσαι δύο πράγματα: το κόμμα που θα ψηφίσεις και την ιστορία του Κιγκιννάτου.»
Δημήτρης Λιαντίνης http://www.facebook.com/Liantinis


(2) Ηρόστρατος
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82


3 σχόλια:

  1. Σκέψεις που δεν ισχυρίζονται το αλάθητο, αλλά σίγουρα έχουν μια οπτική:

    Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια θυμική διαμαρτυρία των πολιτών. Είναι το ύστατο κύκνειο άσμα μιας κοινωνίας που από την κωματώδη κατάσταση ξύπνησε για λίγο πριν παραδοθεί τελικά στον εκφυλισμό της. Είναι η αντίδραση της ασυνείδητης γλώσσας που κουβαλά στο κύτταρο του ο Έλληνας.
    Δεν είναι μια ψήφος που ζητά την παρέμβαση ενός κόμματος για να γλιτώσουν μια μείωση ακόμη στα εισοδήματα τους οι πολίτες. Είναι μια κραυγή ψιθύρου για δρομολόγηση ουσιαστικών αλλαγών σε θεσμικό πολιτειακό επίπεδο.
    Το γύρω πολιτικό τοπίο αποτελείται από ένα νεκροταφείο ιδεών. Η ιδιωτεία έχει επικρατήσει σε πολιτικούς σχηματισμούς της (λεγόμενης κατά συνήθεια) αριστεράς όσο και στα παρωχημένα μορφώματα των αστικών κομμάτων. Όποιος δεν μετακινείται από την θέση του απλά είναι (ωφελιμιστικά σκεπτόμενος) νεκρός και δεν το ξέρει.
    Η λεγόμενη περίοδος των διερευνητικών εντολών να είστε σίγουροι ότι θα ξενυχτήσει τα επιτελεία των ξένων δυνάμεων που θα τροφοδοτούν τις αδύναμες σκέψεις των εκπροσώπων τους στην Ελλάδα. Ο φόβος της συνέχισης μιας δυναμικής ειδικά των νέων ανθρώπων που θέλουν ριζικές ανατροπές στα αστικά κόμματα της συναλλαγής είναι ο εφιάλτης των Τραπεζιτών που τελούν στην Ελλάδα ένα σημαντικό πείραμα για την οργάνωση της παγκόσμιας επικυριαρχίας τους.
    Η ευθύνη των ανθρώπων που θέλουν να λένε ότι ανήκουν στον πολιτικό σχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη. Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει πραγματική αντιστοιχία στην οργανωμένη βάση του πολιτικού του σχηματισμού με την υψηλή εντολή που έλαβαν σε αυτή την ιστορική περίοδο.
    Θα κληθούν όσοι τροφοδοτούν τη βάση αυτού του πολιτικού φορέα να υπερβούν τις πληροφορίες των συνηθειών που είχαν μέχρι τώρα και να λειτουργήσουν κάτω από χειρουργικές κινήσεις ήθους και σοβαρότητας. Διαφορετικά θα υποκύψουν στις εξελίξεις των μεθοδεύσεων που θα οργανώσει το πονηρό και παρακμασμένο σύστημα της πολιτικής αλητείας μαζί με τους συνεργάτες του στην παραπληροφόρηση των μαζικών μέσων.

    Λαοί όπως ο Ελληνικός που εκπαιδεύτηκε σε τριαντάχρονη Συβαρίτικη ραθυμία, θεωρείται αμόρφωτος Πολιτικά με χαμηλά κριτήρια αντοχών σε θυσίες και οράματα. Αυτό που χρειάζεται για να ξεπεράσει την ύπνωση του, είναι την εμψύχωση μέσα από ένα Ηγέτη. Αν η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ τιθασεύσει την πολυγλωσσία των ατομικών φιλοδοξιών των στελεχών του και δουλέψει κάτω από ένα προβεβλημένο πρόσωπο με σταθερό ενιαίο λόγο, ίσως πετύχει στην αποστολή που του ανετέθη. Οι προτάσεις των αλλαγών που θα φέρνει κάθε φορά για ουσιαστική αναμόρφωση της Πολιτείας, οφείλει να ζυμώνονται στην ευρύτερη βάση των ανθρώπων, πολλές φορές έξω από την λεγόμενη ιδεολογική του βάση.
    Οι σταθερές και βιώσιμες πολιτικές αλλαγές δεν στέκουν με κομματικές πλειοψηφίες, και σαφώς τούτο είναι μια διαφορετική πρακτική από την μέχρι τώρα αντίληψη της γενικότερης ονομαζόμενης «αριστεράς» με ότι περιλαμβάνει τούτο στον αυτισμό της.

    Η ιστορική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον γεγονός και καλό είναι να της δοθεί κινηματικός χαρακτήρας και όχι να υπάρξει η γνωστή περιχαρακωμένη ωφελιμιστική πρακτική που όλοι γνωρίζουμε στις κομματικές περιχαρακώσεις της πάλαι ποτέ «αριστερής» πρακτικής.

    Δύσκολοι καιροί … αλλά τουλάχιστον κάτω από μια ευκαιρία!
    Κάποιοι θα ήθελαν να αποτύχει αυτή η ευκαιρία… ας δούμε την πρόσκληση που θα απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό για να υπάρξει η όμορφη και δύσκολη συνάμα επιτυχία της μεταμόρφωσης του αναχρονισμού σε καλύτερη κοινωνία πολιτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ χαίρομαι που διάβασα αυτό το κείμενό σας κατόπιν εκλογών, γιατί έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία.
    (τελείως τυχαία έπεσα πάνω του σήμερα, αναζητώντας στον google θέματα σχετικά με την σημειολογία)
    Βρίσκω τα κείμενά σας (τα λίγα που διάβασα μέχρι τώρα) πάρα πολύ ενδιαφέροντα! Επιπλέον θα ήθελα να σας πω, ότι οι απόψεις σας στο θέμα της ανωνυμίας, όταν κάποιος αποφασίζει να εκφραστεί δημόσια, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη.
    Τέλος, το σχόλιό σας στην κεντρική ανάρτησή σας(κατόπιν εκλογών) είναι το αποκορύφωμα της ευστοχίας.
    Επιβεβαιώνει απολύτως το σκηνικό που επικράτησε και επικρατεί των επόμενων ημερών.Θα το διαβάσω ακόμη μια φορά για να το εμπεδώσω.
    Χάρηκα που ..σας διάβασα!
    Ντίνα Βιτζηλαίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κυρία Βιντζηλαίου,
    Ευχαριστώ πολύ για την φιλοφρόνηση της οπτικής που έχω καταγράψει στο χώρο τούτο. Με γοητεύει η πλευρά του διαδικτύου που λειτουργεί ως ταξιδιάρικο κλειστό μπουκάλι από ουσιαστικές επικοινωνίες στον ωκεανό της άγνωστης ζωής μας.
    Την «Πολιτική» την αντιλαμβάνομαι ως τη συνολική στάση ζωής μας και τον εκάστοτε ρηξικέλευθο λόγο τον αντιλαμβάνομαι μέσα από «θέσεις» που αποφασίζουν να εκτεθούν στον συρμό των εύκολων βεβαιοτήτων κάθε εποχής.
    Το κυριότερο όμως για την δική μου αντίληψη, είναι πως ο «αγώνας» ελέγχου των εύκολων βεβαιοτήτων μέσα μας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση εξέλιξης του αμφιλεγόμενου πολιτισμού μας.
    Να είστε καλά και χάρηκα για την συνάντηση μας στον κβαντικά απροσδιόριστο ωκεανό της πραγματικότητας μας…

    Κώστας Ζωγραφόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή